یادداشت سیاسی سیاسی دیدگاه ادبیات زنان جهان بخش خبر آرشیو  
  اجتماعی اقتصادی مساله ملی یادبود - تاریخ گفتگو کارگری گزارش حقوق بشر ورزش  
   

رضی تابان، عاشقی که سوخت تا رفقایش نسوزند - امیرحسین بهبودی

نظرات دیگران
اگر یکی از مطالبی که در این صفحه درج شده به نظر شما نوعی سوءاستفاده (تبلیغاتی یا هر نوع دیگر) از سیستم نظردهی سایت می‌باشد یا آن را توهینی آشکار به یک فرد، گروه، سازمان یا ... می‌دانید لطفا این مسئله را از طریق ایمیل abuse@akhbar-rooz.com و با ذکر شماره‌ای که در زیر مطلب (قبل از تاریخ انتشار) درج شده به ما اطلاع دهید. از همکاری شما متشکریم.
  
    از : البرز

عنوان : و این چرخه ی باطل استبداد و حذف را پایانی نیست، مگر آنکه ...
آقای بهبودی گرامی، ضمن تقدیر و سپاس از شما برای یاد از هموطن آزاده زنده یاد رضی تابان، با شما هم آوا شده و می نویسم، آری؛ " شاید به جبران همین شکست و تحقیری که نصیب‌شان شده‌بود، رضی مهربان وتسلیم ناپذیر رادر شهریور ۶۴ تیرباران کردند."

در سرزمین استبداد زده ی "ما" اعدام یکی از شیوه های "حذف" است. فرهنگِ حذف ستونِ فقرات استبداد در کشورمان بوده و هست. چرا؟، چون استبداد بدون حذفِ مخالف، قادر به ادامه ی حیات و حرکت نیست.
نه تنها حقِ "رضی مهربان و تسلیم ناپذیر" حذف نبود، که حقِ هیچ منتقد و مخالفی حذف نیست. اما متأسفانه در فرهنگِ استبدادی بنیادی شده در کشورمان:

- شاه و حواریونش به خود اجازه ی تیرباران جزنی و یارانش، و دهها و یا صدها جوانِ عاشق آسایش کشور را بخود دادند.

- خمینی و حواریونش به خود اجازه ی به دار کشیدن هزاران جوان و نوجوانِ عاشق رهایی و آسایش کشور را به خود داده و همچنان می دهند.

- نشریاتِ مختلفِ اپوزیسیون که اکثراً به حق و انصاف در ذَم انحصارطلبیهای مستبدین حاکم می نویسند، خود به راحتی خوردن یک لیوان آب مرتکب ممیزی(سانسور) می شوند

- در سازمان مجاهدین خلق ایران در زمانِ انشعابِ آقای تقی شهرام فجیع ترین قتلها و کشتار برای حذف منتقدین و مخالفین به وقوع می پیوندد.

- در سازمان چریکهای فدایی خلق ایران در زمان حکومت شاه، بواسطه ی حسادتهای عشقی و موقعیتهای سازمانی قتلهایِ وقیحانه ای جهتِ حذف منتقد و مخالف صورت می پذیرد.

- حزب توده ایران غیر مستقیم در قتل روزنامه نگار جنجالی و موفق کشور آقای محمد مسعود برای اهدافی توطئه گرانه شرکت می جوید.

و این چرخه ی باطل استبداد و حذف را پایانی نیست، مگر آنکه روشن اندیشان کشور عزمشان را برای گردِ هم آمدن پیرامون برنامه ای مشترک و فراگیر جزم، و کار ساختمان دموکراسی ایرانی را به فرداهای دور وانگذارند.
۷۵۵۶۴ - تاریخ انتشار : ۱۶ مرداد ۱٣۹۵       

  

 
چاپ کن

نظرات (۱)

نظر شما

اصل مطلب

   
بازگشت به صفحه نخست