سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

طرح ایران رود: موجه یا ناموجه - سپهر جمشیدی

نظرات دیگران
اگر یکی از مطالبی که در این صفحه درج شده به نظر شما نوعی سوءاستفاده (تبلیغاتی یا هر نوع دیگر) از سیستم نظردهی سایت می‌باشد یا آن را توهینی آشکار به یک فرد، گروه، سازمان یا ... می‌دانید لطفا این مسئله را از طریق ایمیل [email protected] و با ذکر شماره‌ای که در زیر مطلب (قبل از تاریخ انتشار) درج شده به ما اطلاع دهید. از همکاری شما متشکریم.
  
    از : البرز

عنوان : وجود دریای خزر اسباب تغییر اقلیم آب و هوایی شمال ایران را فراهم آورده
هموطن گرامی کیا، دقیقاً حق به جانب شماست؛ «...آب شور این رود مصنوعی بکار آبیاری نمی‌ آید!...» همانگونه که آب شور دریای[دریاچه] خزر هم بکار آبیاری نمی آید. اما همانگونه که وجود دریای خزر اسباب تغییر اقلیم آب و هوایی شمال ایران را فراهم آورده، احداث رودی بزرگ در میانه ی ایران با دریاچه های بزرگ مربوطه در دراز مدت همان اثر را خواهد داشت.

بی هیچ تردیدی؛ «...چنین طرح‌های بزرگی‌... در خدمت صنعت انتقالات و ... به نفع همسایه شمالی‌...» شرقی، غربی و جنوبی ایران هم خواهد بود. و اینها همه محسنات این طرح است، که در صورت اجرا عاملی اساسی برای گسترش ثبات و صلح در منطقه خواهد شد
۷۶٨۶۴ - تاریخ انتشار : ۱۰ آبان ۱٣۹۵       

    از : کیا

عنوان : آب شور این رود مصنوعی بکار آبیاری نامی‌ آید!
چنین طرح‌های بزرگی‌ فقط در خدمت صنعت انتقالات و بیشتر به نفع همسایه شمالی‌ شاید در این زمان چندان به صرفه نباشد ،گر‌ چه عاملی برای تولید کارمیباشد.
۷۶٨۶۱ - تاریخ انتشار : ۱۰ آبان ۱٣۹۵       

    از : البرز

عنوان : کشور را در سمتِ حل معضلات دهشتناک زیست محیطیش هدایت کنیم
بی تردید موانع بسیار بزرگی بر سر اجرایی شدن مطالعاتی جدی در موردِ طرح ایرانرود وجود دارد، که بعضاً موانع بسیار بزرگتر از خودِ طرح به نظر می رسند.
نوشتار موجود به نحوی منطقی به دو سویِ موافقین و موافقین طرح و تاریخ رویدادهایِ پیرامون طرح از بدو پیدایشش پرداخته است.

بی شک هر طرحی نکات مثبت و منفی خود را دارد. شاید بزرگترین منفی این طرح عدم وجودِ مطالعاتِ ملیِ جدی و فراگیر پیرامون آن بوده باشد.
گمانم این است که، اگر مردمان ایران به چشمان خود و آنچه از خشکی و خشکتر شدن کشور می بینند اعتماد دارند، به همان نسبت نیز شروع اقداماتی جدی و فراگیر پیرامون لزوم اجرایِ طرح ایرانرود نیز واقعی هستند.

ایران در حال خشک شدن و نابود شدن از درون است. و تنها راه حل موضوع، توقف پیشروی کویر است. و این مهم میسر نخواهد شد، مگر آنکه آب در مقیاسهایی بسیار بزرگ از سواحل خلیج فارس یا دریای عمان از طریق کانالی بزرگ به نواحی خشک و بی آب و علف میانه ی کشور انتقال و در حواشی این کانال جنگلهایی عمیق و وسیع از درختان و درختچه های بومی هر منطقه احداث گردد. هر نوع تأخیر و تعلل در انجام مطالعات جدی پیرامون این طرح و اجرای آن بی تردید مساویست با مرگِ محیط زیست کشورمان ایران.

اتصال ایرانرود به دریای خزر را می توان به بعد از گرفتن توافق روسیه، کشورهای حاشیه ی دریای خزر و آمریکا، و نیز چگونگی گذر از جبال البرز، موکول کرد.

بنابراین به جایِ دادنِ امکانِ گشاده دستی به مسئولین هسته ای ج.ا. در طرحهای عجیب و غریب و بسیار پرهزینه ی ایشان برای استخراج نیرو از هسته ی اتم، لازم است، فرهیختگان کشور دست در دست هم گذاشته، و با گسترش آگاهی مردمان کشور از خطر مرگ محیط زیست، کشور را در سمتِ حل معضلات دهشتناک زیست محیطیش هدایت کنیم.
۷۶٨٣۶ - تاریخ انتشار : ٨ آبان ۱٣۹۵       

  

 
چاپ کن

نظرات (٣)

نظر شما

اصل مطلب

   
بازگشت به صفحه نخست