عنوان : آقای احمد صلاحی عزیز
آقای احمدی صلاحی عزیز
شما نوشته‌اید که «این فرمایش در کلیت خود هیچ ایرادی ندارد ولی ،فقط مشخص نیست که از توافق گرگ و بره صحبت می کند یا فقط بره ها! »
به اعتقاد من تشخیص این که در این جا چه کسی «گرگ» است و چه کسی «بره» کار بسیار مشکلی است. زیرا همانگونه که خودتان به خوبی می‌دانید بدی و خوبی نسبی هستند. یعنی آن چه که به نظر من ممکن است خوب باشد، ممکن است به نظر شما اندکی وارد حوزه‌ی بدی شود. اگر منظور شما افراد «گناهکار» هستند، باز هم تشخیص این «گناه‌کاری» بایستی به عهده یک مرجع صلاحیتدار حقوقی باشد.
۱- کلاً جرایمی چون سازماندهی کشتار و قتل (یعنی کسی که ایده قتل و کشتار را می‌دهد) و خود قتل (یعنی کسی که ماشه را می‌کشد) و خیانت به کشور (که باعث ویرانی زندگی کسانی می‌شود) به لحاظ کیفری، جرایمی هستند که مرور زمان به آنها تعلق نمی‌گیرد. حتا کسانی که فردا به جنبش دموکراتیک می پیوندند و مرتکب جرایم فوق شده باشند، به لحاظ حقوقی برائت شامل آنها نمی‌شود. ولی این نه من هستم و نه شما که تعیین و مشخص می‌کند چه کسی «گناه‌کار» است، بلکه وظیفه‌ی یک مرجع قضایی مستقل است.
من نمی‌دانم شما با استناد به کدام نوشته من نتیجه گرفته‌اید که من برای «جنایتکاران» کارت سبز صادر کرده‌ام. به نظرم در این جا واقعاً بی‌انصافی کرده‌اید.
شما می‌گوئید که داریوش همایون در رویای بازگشت تاج و تخت شاهی است، خب باشد، یکی دیگر هم می‌گوید که کمونیست‌ها، می‌خواهند دیکتاتوری پرولتاریا اعمال کنند، خب بخواهند، دیگری می‌گوید که مجاهدین و در رأس آنها اقا و خانم رجوی می‌خواهند دیکتاتوری خود را برقرار کنند، ... خلاصه هر کس در رد و انکار فرد یا گروه دیگر می‌تواند استدلال خود را – که حتماً هم منطقی است- عرضه کند. پرسش اصلی باز این خواهد: در ایران بایستی چه بستری فراهم بشود که از راست‌ترین تا چپ‌ترین افراد و گروه‌ها (البته بدون توسل به خشونت) بتوانند یک همزیستی مسالمت‌آمیز سیاسی را متحقق سازند؟
۲- آقای صلاحی، جنایت امری است که مرور زمان به آن نمی‌خورد و حتا اگر خانواده‌ی قربانی هم ببخشد، قانون نمی‌تواند ببخشد! ولی انتقاد از خود برای نظرات و خطاهایی که منجر به جنایت نشده، امری داوطلبانه است. اگر کسی یا گروهی خطاهای خود را مورد نقد قرار داد، می‌تواند اعتماد مردم یا بخشی از مردم را بدست آورد و اگر چنین نکرد، بازنده است.
۳- اگر شما جریان کمیسیون حقیقت یاب آفریقای جنوبی را دنبال کرده باشید، حتماً مطلع هستید که این جریان به خود حزب سیاسی نلسون ماندلا هم کشیده شد و همسرش تحت پیگیرد قانونی قرار گرفت. بنابراین فرقی نمی‌کند که کسی در پوزیسیون باشد یا اپوزیسیون، پیگرد قانونی برای همه کسانی که دست در جنایت داشته‌اند، صادق است.
۴- شما در آخر نوشته‌تان گفته‌اید: که من «خوشبین» هستم و «گذار به دموکراسی» می‌خواهم با «جلادان» را تبلیغ می‌کنم. خیر، آقای صلاحی من فقط به قوانین تدوین شده‌ی بین‌المللی و تجربیات بین‌المللی اتکا می‌کنم و نه خوشبین هستم و نه بدبین. و تا زمانی که کسی توسط یک مرجع قضایی مستقل محکوم نشده است، از نظر من بی‌گناه است. برای یادآوری همان «منشور حقوق بشر» که شما به طور ضمنی با آن موافق هستید دو ماده‌ی زیر آن را نقل می‌کنم:
ماده ۱۰
هرکس با مساوات کامل حق دارد که دعوایش بوسیله دادگاه مستقل و بی طرفی، منصفانه و علنأ رسیدگی بشود و چنین دادگاهی در باره‍ی حقوق و الزامات او یا هر اتهام جزائی که باو توجه پیدا کرده باشد اتخاذ تصمیم بنماید.
ماده ۱۱
هرکس که به بزه کاری متهم شده باشد بی گناه محسوب خواهد شد تا وقتیکه در جریان یک دعوای عمومی که در آن کلیه تضمین های لازم برای دفاع او تأ مین شده باشد تقصیر او قانونأ محرز گردد.

امیدوارم با این توضیحات تا اندازه‌ای روشن کرده باشم که به قضایا چگونه می‌نگرم.
شاد و سرافراز باشید
۲۰٣۲٣ - تاریخ انتشار : ۲٨ دی ۱٣٨٨       

عنوان : آقای صلاحی راه حل بهتری از آقای بی نیاز دارید که عرضه کنید یا ترجیح می دهید همین رژیم بماند که مبادا رضا پهلوی شاه شود؟ غرض خود را شفاف بیان کنید.
من وحشتی از اینکه مردم ایران پس از این سی سال بدبختی اینبار تصمیم درست را با رجوع به خرد جمعی خود بگیرند را ندارم؟ شما چطور؟ ایرانیان امروز ایرانیان سی سال پیش نیستند که از حق و حقوق خود چیزی ندانند و عقل و پول و آینده خود و فرزندانشان را به هر کلاشی که از راه می رسد و بهشت زمینی و آسمانی را به آنها و عده می دهد دو دستی تقدیم کنند. میلیون ها ایرانی که در این هفت ماه فریاد خود را به کرترین گوش ها رساندند آنهم تحت چنان خفقانی دیگر هیچوقت به هیچکسی اجازه نخواهند داد که تحقیرشان کند. حق و حقوق خواهی مسالمت آمیز اکنون جزئی از فرهنگ ما شده و ماندگار و پخته تر هم خواهد شد.

چه خوشمان بیاید و چه خوشمان نیاید آپوزیسیون همین است که داریم و اینها اگر دلسوز کشور هستند زیر چتری که آقای نیاز پیشنهاد کرده یا چیزی شبیه به آن گرد می آیند. اگر نیامدند باید بگویند چرا، دلیلشان اگر بیخود بود باید از آنها عبور کرد چون دمکرات نیستند و لایق ایران و ایرانی هم نیستند.

کدام گروه و حزب دستش مستقیم و غیر مستقیم به خون ایرانیان آغشته نیست که شما فقط از رضا پهلوی شخصا انتظار دارید دستهایش را بالا بگیرد و تسلیم شود؟ او کاره ای نبود و نیست. چند سال دیگر صبر کنیم این و آن به این چیز و آن چیز اعتراف کنند و چه ضمانتی وجود دارد که زمانی برسد که همه ارضاء شوند؟ چند میلیون ایرانی باید با این وضع نکبت بار زندگی و مردگی کنند تا تازه بفکر نجات مملکت کسی کاری کند. مردم بجان آمده اند و نمی توانند و نمی خواهند صبر کنند، خودتان را جای آنها بگذارید، آیا حاضرید نان شب و آینده برای خود و فرزندتان نداشته باشید چون دیگران از این و آن اعتراف می خواهند؟

چه چیزی شما را راضی می کند، شفاف بگویید تا ما بدانیم.

آقای صلاحی اگر راه حل بهتری از آقای بی نیاز دارید لطفا عرضه کنید، یا ترجیح می دهید همین رژیم بماند تا مبادا رضا پهلوی شاه شود؟ آیا این بزرگترین نگرانی شماست؟ بجز او و حزب مشروطه ...و غیرو چه شخصیت ها و حزب هایی را شما می خواهید ما مردم حذف کنیم؟ اگر به شما نه بگوییم چه خواهد شد؟
۲۰٣۲۱ - تاریخ انتشار : ۲٨ دی ۱٣٨٨       

عنوان : درایران خط وربط ها بسیار روشن تر از خارج از کشور ست.
در اینجا حرفهای عجیب غریبی به «نمایندگی » از طرف اندک شماری از شهروندان ایرانی بیان میشود که با حساب جمعیت ۷۰ میلیونی ایرانی تو گوئی سمیناری در «خلاء » برگزار میشود.
خیلی خوش بینانه داوری کنیم این صحبت ها به هیچ از نحله های فوری واقعا موجود شبیه نیست.
این بگفتم، نه از آن جهت که نویسنده ی این پست خیلی خوب با مسائل ایران برخورد و یا آنها را درست تحلیل می می کند بلکه ایشان بدون توجه به «ماهیت » گروهها ، اشخاص و مدعیان کسب «قدرت » انتظارات غیر ممکنی را از آنها طلب مینماید که حکایت از رمانتیسم انقلابی ایشان در قبل و بعداز انقلاب می کند.

در ایران ما و خارج از کشور هنوز پروسه ی شفافیت سیاسی ( همان Glasnost که مردم شوروی را بیدار کرد) شروع نشده بهمین دلیل مانند قبل از انقلاب هر آدمکشی مثل عسگر اولادی و رفسنجانی بخاطر اینکه مدتی زندانی رژیم شاه بودند «قهرمان » شده و با «امام امت» که شورش ارتجاعی ۱۵ خردادش را راه انداخته بود بعنوان رهبر اپوزیسون حکومت پادشاهی از پاریس به تهران پرتاپ شد.

به اعتقاد نویسنده ی محترم این مقاله « ابتدا باید به یک بستر نظری دموکراتیک مثل مفاد «منشور جهانی حقوق بشر»، انکار خشونت در کلیه ابعاد آن، هم خشونت فیزیکی و هم خشونت کلامی، که اساس آن بر حذف است، به توافق برسیم. » پایان نقل قول .

این فرمایش در کلیت خود هیچ ایرادی ندارد ولی ،فقط مشخص نیست که از توافق گرگ و بره صحبت می کند یا فقط بره ها !

ایشان در پاسخ یکی از کاربران می فرماید : « من هم مثل شما معتقدم که جنبش عمومی و دموکراتیک مردم ایران وابسته به همه است و هر فرد یا گروه سیاسی که به پلاتفرم آن (که حتماً در آینده به عنوان یک کار دسته جمعی تدوین خواهد شد) پایبند باشد، جزئی از آن محسوب می شود. یعنی همانگونه که شما نوشتید همه «از جنبش سبز و یاران قدیم خمینی گرفته تا رضا پهلوی، مشروطه خواهان، بی دینان، سکولارها، دموکراتها و کمونیست ها» جزو آن هستند. » پایان نقل قول

توجه میفرمائید ! نویسنده معتقد ست که جنبش عمومی و دمکراتیک وابسته به همه ست و هرفرد یا گروه سیاسی که به پلاتفرم آن پای بند باشد جزئی از آن محسوب میشود.

یعنی بدون ضوابط حقوق و قضائی تمام جنایکاران و آدمکشان «کارت سبز» می گیرند تا به پلاتفرم نشات گرفته از «منشور جهانی حقوق بشر» به پیوندند. چقدر رمانتیک !
بحث سیاسی:
اول - چگونه نیروهائی مثل رضا پهلوی که حاضر نیستند جنایات حکومت گذشته و نقض حقوق بشر دائمی را اذعان نمایند می توانند
پلاتفرم و منشور جهانی حقوق بشر را برای جنبش عمومی پذیرا باشند این دوگانäی را چگونه می توان حل کرد ؟

دوم- مشروطه خواهان چه صیغه ایست آقای داریوش ؟ داریوش همایون در ۱۵ سال پیش با «تاکتیک » خود نیروهای بازگشت پادشاهی را در سکتی بنام «حزب مشروطه خواهان » جمع کرد که در ماده ی ۳ برنامه ی این حزب تصریح شده که از تمام امکانات قانونی برای رساندن تاج و تخت به رضا کورش پهلوی فرو گذار نخواهند نمود. اگر کسی به مشروطه / کنستیتوسیون پای بند ست باید بدون تعلل برای تحقق آن با تمام امکانات تلاش نماید. یعنی امروز برای نجات ایران باید تمام نیروها که حکومت مذهبی و شریعه را موجب بدبختی ها وتباهی ها میدانند تلاش نمایند تا با کنار گذاشتن این حکومت و احیای آماج های مشروطه ، تشکیل مجلس موسسان نمایندگان واقعی مردم ، اقدام به تدوین قانون اساسی مدرن برای مردم ایران بنمایند. بدیهی ست که در چنان مجلسی امکان انتخاب شکل حکومت هم فراهم خواهد شد و ممکن ست به رفراندوم هم نیاز بشود.

ولی آن جریانی که از هم اکنون در «رویای » بازگشت تاج و تخت شاهی برای رضا- کورش ست جز بازگشت پادشاهی هدف دیگری ندارد
تابلوی «حرب مشروطه خواهان » فریبی بیش نیست و در آخرین «کنگره » هم این موضوع در درون «حزب مشروطه » بالا گرفت که در همین اخبار روز نظرات آنها را خواندیم. آیا این آقایان نقض حوق بشر درایران زمان حکومت خود را قبول دارند ؟ یا فقط در باره این حکومت
منقد شده اند ؟

سوم - در باره ی جنبش سبز و یاران امام و مجاهدین خلق و سایر نیروها هم همان ست که در بالا گفته شد. شفافیت سیاسی یعنی همین که مردم ببینند که تمام کسانی که در دهه ها کم وبیش حق کشی و آدمکشی کرده اند نسبت به کارهای انجام شده خود صادقانه قبول رسیدگی مینمایند و حاضر به جبران اعمال گذشته هستند. این با بروی مبارک نیاوردن فرق اساسی دارد.

نتیجه:

آقای داریوش مثل اینکه خیلی خوشبین تشریف دارند و کاش پرچمدار آشتی ملی میشدید.
گذار به دمکراسی با تمام جلادان و دشمنان مردم یا با تمام کسانی که پای بندی خود را به حقوق بشر اثبات کرده و مینمایند.
فراموش نکنید که درایران خط وربط ها بسیار روشن تر از خارج از کشور ست.
۲۰٣۱۹ - تاریخ انتشار : ۲۷ دی ۱٣٨٨       

عنوان : منظور شما از «ما» چه کسانی هستند، ۷۰ میلیون ایرانی یا فرقه های ایدئولوژیکی؟
آقای بی نیاز گرامی، با درود فراوان به جنابعالی

۱. در جمله اول تان در پاسخ به «بی دین مظلوم» منظور شما از «ما» چه کسانی هستند، ۷۰ میلیون ایرانی یا فرقه های ایدئولوژیکی؟ توافقی که شما از آن نام می برید میان چه کسانی باید انجام شود؟ مردم ایران از خشونت متنفرند و از هرج و مرج گریزان و در حال حاضر مشغول مبارزه با خشم و خشونت و تبعیض رژیم. بنابراین ای «ما» مردم نمی تواند باشد، پس این ما «کیست»؟

۲. من معتقدم آزاد اندیشان و آزاده گان مشکلی نخواهند داشت که زیر پرچم «جمهوری اسلامی باید برود» جمع شوند، قانون اساسی جدید ایران را بر پایه کلیه مفاد منشور حقوق بشر و جدایی دین از دولت بنا کنند و معتقد متعهد به تمامیت ارضی باشند. در این چارچوب چه چیزی غیر قابل حل است؟ چه کسی و گروه و فرقه و حزبی با این اصول مخالف است و چرا؟ ما باید تعارف را کنار بگذاریم و از اینان عبور کنیم همانطور که از جمهوری اسلامی عبور کرده ایم، همانطور که از کلیت قانون اساسی جمهوری اسلامی عبور کرده ایم.

شاد و پیروز باشید.
۲۰٣۱۴ - تاریخ انتشار : ۲۷ دی ۱٣٨٨       

عنوان : هموطن عزیز (بی دین مظلوم)
مقدمتاً با سپاس قلبی به شما
به اعتقاد من ما ابتدا باید به یک بستر نظری دموکراتیک مثل مفاد «منشور جهانی حقوق بشر»، انکار خشونت در کلیه ابعاد آن، هم خشونت فیزیکی و هم خشونت کلامی، که اساس آن بر حذف است، به توافق برسیم. من هم مثل شما معتقدم که جنبش عمومی و دموکراتیک مردم ایران وابسته به همه است و هر فرد یا گروه سیاسی که به پلاتفرم آن (که حتماً در آینده به عنوان یک کار دسته جمعی تدوین خواهد شد) پایبند باشد، جزئی از آن محسوب می شود. یعنی همانگونه که شما نوشتید همه «از جنبش سبز و یاران قدیم خمینی گرفته تا رضا پهلوی، مشروطه خواهان، بی دینان، سکولارها، دموکراتها و کمونیست ها» جزو آن هستند.
ولی آن چه که در این جا موجب نگرانی است خشم و خشونت نهفته در کلام و لحن ماست (بدون این که بخواهم خودم را مستثنی کنم). این خشم و خشونت اگرچه قابل درک است ولی به ویژه خود را آن گاه نشان میدهد که ما با مخالفان فکری خود و یا از منظر ما با خطاکاران مواجه میشویم. در این جا ما ابتدا خود را تا مقام یک قاضی القضات ارتقاء می‌دهیم، سپس بدون هر گونه اتکایی به موازین دموکراتیک، آن فرد «غیرخودی» را به اعدام یا زندان یا هر چیز دیگر محکوم می‌کنیم. در واقع ما با نظرات مخالفان خود درگیر نمی‌شویم، بلکه با شخص آنها به عنوان یک کل برخورد می‌کنیم (توگویی که انسان فقط یک بُعد دارد و آن هم نظرات سیاسی او می‌باشد). نمونه‌ی گنجی و فرخ نگهدار بهترین مثالها هستند، فرض را بر این بگذاریم که این افراد خطاکاران محض و مطلق‌اند، ما در مقام انسانهای «معمولی» نه حقوقدان و قاضی، مجاز هستیم فقط کارها یا نظرات این افراد را نقد کنیم نه برای آنها حکم صادر کنیم (از اعدام تا زندان). ولی همین «ما»، در جایی دیگر فریاد انتقادمان از جمهوری اسلامی سر به فلک می‌کشد که این رژیم با «غیرخودی»ها با خشونت برخورد می‌کند. به نظر من کسی که معتقد به حقوق بشر است باید به طور پیگیر و سازش‌ناپذیر به اصل اولیه آن یعنی «مصونیت و خدشه‌ناپذیری شأن انسانی» پایبند باشد. حتا جنایتکارانی مانند احمدی‌نژاد، روح‌الله حسینیان، خامنه‌ای و ده‌ها نفر دیگر، قبل از این که جنایتکار باشند، انسان هستند. یعنی در هیچ شرایطی و به هیچ بهانه‌ای، هیچ انسانی را نباید به خاطر جنایت‌هایش از مقام انسانی محروم کرد و بعد هر کاری که دلمان خواست با او بکنیم. این اعتقاد و سازش‌ناپذیری و پیگیری از اصل فوق می‌باشد.
این مطالب را یادآوری کردم که فقط نشان دهم که ما هنوز در کجا هستیم.

شاد و تندرست باشید
۲۰٣۰۷ - تاریخ انتشار : ۲۷ دی ۱٣٨٨       

عنوان : ‫آقای بی نیاز از قبل متشکر از پاسخ شما به این پرسش
نویسنده مقاله محترم لطفاً با قلم زیبای خود راه کارهای عملی و موثر این قدم اول، ولی بسیار حیاتی، را بشکافید، بسط دهید و مردم و خوانندگان را بدان آگاه، تشویق و ترغیب کنید. الان یک کار قدرت دهنده همراه با چشم انداز پیروز مندانه لازم داریم. این کار حیاتی چیست؟ لطفاً نظرتان را در مورد راه حل پیشنهادی زیر بنویسید.

‫ گروه ها، ‫ائتلاف ها، نهاد ها، سازمان ها، و نهایتاً ‫حزب حقوق بشر را از همین الان راه بیندازیم.
‫این حزب فراگیر خواسته هایش فقط و فقط اجرای سی ماده قوانین حقوق بشر در کشور است. غیر از رژیم مستبد ولایی، هیچ گروهی با آن مخالفت نخواهد کرد، و خیلی زود فراگیر میشود، حتی این پنج تن و رهبران اعتراض سبز ایران هم که مدام دم از حقوق بشر میزنند، با آن هیچ مشکلی ندارند. رهبری آن هم میتواند به شکل شورا و یا ائتلافی از همه گروه ها با نقطه نظر های کاملاً متضاد و متفاوت باشد. از جنبش سبز و یاران قدیم خمینی گرفته تا رضا پهلوی، مشروطه خواهان، بی دینان، سکولارها، دموکراتها و کمونیست ها.
تشکیل ، ‫ائتلاف ویا جنبش ُ ُحقوق بشر ُ ُ ساده ترین راه حل موجود برای کاهش قدرت کمرشکن، مطلق و سرکوبگر ولایت فقیه بر گرده خسته مردم ایران است. در نهایت همه را برنده نهایی این جنگ قدرت ‫واگرا، بی سازمان و بی تشکیلات فعلی میکند. پله اول پیشرفت بر غلبه علیه ارتجاع حاکم ولایی، همانا ایجاد اتحاد و ‫ائتلاف در رعایت و نهادینه کردن حقوق بین المللی بشر مدرن بعنوان یک انسان حقوقمند است. مدیران، مدبران، رهبران، نویسندگان، پژوهشگران، سیاستمداران، دانشمندان، دولتمردان، دانشجویان، روشنفکران، انقلابیون، اصلاح طلبان، مردم کوچه و بازار و خیابان و آپارتمان، همسایگان، از خانه و همسایه و دوستان و شبکه آشنایان و رسانه ها و روزنامه ها، تکنولوژی موبایل، تویتر، فیسبوک، ایمیل، و اینترنت و هر چیزی که خلاصه در دسترس و توان شماست، لطفاً استفاده کرده آگاهی بدهید و اینکار بزرگ را شروع و عملی کنید. همه در این کار برنده خواهند شد.
۲۰۲۹۷ - تاریخ انتشار : ۲۷ دی ۱٣٨٨       

عنوان : ***************
اهداف اصلی مبارزه در روز ۲۲ بهمن
رژیم مافیایی سپاه که همه ارکان اقتصادی, سیاسی, قانون گذاری, نظامی و امنیتی را در چنگال خونین خود گرفته است به هیچ صراطی مستقیم نیست
این رژیم حتی قانون اساسی خود ساخته را هم قبول ندارد
انتظار مصالحه با این رژیم و یا اصلاح این رژیم یک افسانه ا ی بیش نیست
مردم ایران خواهان سرنگونی کلیت این رژیم خونخوار و خائن به میهن و مردم هستند
مردم ایران به توان خود پی برده اند
در روز ۲۲ بهمن
به پیش در جهت پایان دادن به عمر ننگین رژیم نا مردمی و ضد بشری ولایت فقیه
به پیش در جهت به کنترل در آوردن مراکز سپاه ونیروهای انتظامی، تسخیر زندانها و آزاد سازی زندانیان،
به پیش در جهت به کنترل در آوردن بیدادگاه های رژیم
به پیش در جهت به کنترل در آوردن مجلس خود فروختگان به اصطلاح شورای اسلامی،
به پیش در جهت به کنترل در آوردن دفتر ریاست جمهوری
به پیش در جهت به کنترل در آوردن فرودگاهها و تسخیر صدا و سیما
۲۰۱۹۶ - تاریخ انتشار : ۲۴ دی ۱٣٨٨       

عنوان : راه برون رفت سرنگونی سرنگونی سرنگونی
خمینی در پشت سر گذاشتن مرزهای سبعیت تا کجا رفته که تا این حد مورد تنفر حتی «حاصل عمر»ش قرار گرفته است. از این همین جا می شود میزان نفرت عمومی مردمی را فهمید. مردمی که خمینی خائن به همه چیزشان، و از جمله به فرهنگ، مذهب و حتی عواطفشان، بود. و تاریخ این قبیل انسانها را نه می بخشد و نه حق دارد که ببخشد. لعنت ابدی نثارشان تا روزی که گفته اند «قیام قیامت» است.

»روزی احمدآقا نزد من آمدند و ملاقاتی سه ساعته با من داشتند و در حقیقت از من بازجویی می کردند از جمله گفتند شما به آقا محتشمی گفته اید مردم به ولایت فقیه رای داده اند نه به ولایت احمد آقا و باز می گفت شما به آقای خامنه ای هم گفته اید من حاضرم با امام تا لب جهنم بروم ولی حاضر نیستم به جهنم بروم. معلوم شد هردو نفر صحبت مرا منتقل کرده اند. من به احمد آقا گفتم واضح است که مردم به ولایت فقیه رای دادند نه به ولایت شما، احمد آقا گفت آیا امام می خواهند جهنم بروند؟ من گفتم ایشان نمی خواهند جهنم بروند ولی این کارها که در زندانها به نام امام انجام می شود به عقیده من جهنم دارد و من نمی توانم روی آنها صحه بگذارم».
۲۰۱۹۱ - تاریخ انتشار : ۲۴ دی ۱٣٨٨