عنوان : به لیبرال دموکرات چپ میانه
ممنون دوست عزیز. من فکر می کنم اجرای منشور جهانی حقوق بشر در ایران بخش بزرگی از حقوق مردم کشور را تامین خواهد کرد. دعوا بر سر تفسیر همین منشور است. برخی ها می گویند این منشور حقوق ملی قومیت ها (یا ملیت ها) را به رسمیت شناخته است و بعضی هم می گویند هرگز. برخی می گویند منشور جهانی حقوق بشر با فدرالیسم تناقضی ندارد و بعضی ها می گویند دارد. حرف من این است که برای حل این اختلافات باید به گفتگو با هم نشست و تهدید به جنگ نکرد. اما وقتی عده ای می آیند و حتی گفتگو بر سر این مسائل را ممنوع می کنند و می خواهند اختلاف را به کمک جمهوری اسلامی حل کنند، این سیاستی است که خطرناک است و باید نسبت به آن هشدار داد.
٣۱۱۲۵ - تاریخ انتشار : ۱۱ مهر ۱٣٨۹       

عنوان : افسوس!
جناب تابان گرامی:
روندی را که اکنون در اندیشه های جناب همایون شاهد جلوه های درخشان ترش هستیم، به باور من از دورانی شروع شد که ایشان با برگزاری کنفرانس بروکسل در زمینهء «طرح رفراندوم»، خط خود را از دیگر هواداران آن طرح جدا کردند. از آن زمان ببعد بتدریج اصل «تمامیت ارضی ایران» برای ایشان بصورت «دُگمی» در آمد و به اظهار نظرهائی انجامید نظیر:
(نقل به مضمون) "هرگونه خلأ دولتی در ایران به تجزیهء کشور خواهد انجامید"،
یا:
در صورت حملهء نظامی آمریکا به تأسیسات اتمی کشور من موقتاً در کنار جمهوری اسلامی قرار خواهم گرفت" و:
"باید اول کشوری باشد که بتوان در آن حکومت کرد" و .......................
از آنجائی که اگر قرار باشد رژیم اسلامی به هر شکلی جای خود را به رژیم دیگری بدهد، حتا اگر برای چند روزی هم که شده، ما بی شک با خلأ حکومتی در ایران سر و کار خواهیم داشت، بنا به حکم جناب همایون، تجزیهء کشور اجتناب ناپذیر خواهد بود و بنابراین بقول آخوندها "احول اجتناب از تلاش برای برچیده شدن این نظام است."
از طرف دیگر درست بر خلاف نظر جناب همایون گمان این نویسنده این است که «باید مردمی وجود داشته باشند تا کشوری داشته باشند" و تأکید باید روی بهروزی و رفاه مردم باشد و نه خاک . وگرنه چه فایده از خاک حاصلخیز و پر افتخاری که میلیون ها انسان کور و کچل و خرافه زده و جمکرانی، قرون و اعصاری را روی آن بسر آورده و در آینده نیز بسر آورند، مردمی که باز هم بگفتهء جناب همایون (در مصاحبهء اخیرشان با حسین مهری و باز هم نقل به مضمون):
"دستکم طی چهارصد، پانصد سال اخیراز نظر فرهنگی چیزی برای عرضه و افتخار نداشته اند".
نگارنده نیز همانند هموطن دیگری که همین چند روزه مطلبی در زمینهء نظریات جناب همایون نگاشته بودند
از همان دوران آیندگان از خوانندگان مقالات جناب همایون بوده ام و بویژه سهم ایشان را در سال های بعد از مصیبت ِ ۱۳۵۷ در کمک به اعتلا و دگرگونی سطح گفتمان سیاسی میان نیروهای سیاسی کشور و مشخصاً نیروهای چپ، ارج نهاده و می نهم اما گویا بر پیشانی ما ایراینان چنین نقش شده که هر از گاهی در میانمان "ستاره ای بدرخشد و ماه مجلس شود" و آنگاه "دُگمی" از راه برسد و تمام کاسه کوزه هایمان را بر هم ریزد.
با تشکر از شما بخاطر مقالهء ارزشمندتان، و تأسف صمیمانه از روندی که این "دُگم" ِ نابکار، به روز همهء ما و ازجمله جناب همایون گرامی آورده و ظاهراً ادامه هم دارد. افسوس!
٣۱۱۱٨ - تاریخ انتشار : ۱۰ مهر ۱٣٨۹       

عنوان : آقای تابان گرامی،تکلیف امثال من چیست؟
آقای تابان محترم، با تشکر از زحمات شما در این سایت

لطفا بفرمایید اجرای کامل منشور جهانی حقوق بشر در ایران کدامین حقوق شهروندان صرفنظر از محل تولد و سکونتشان را در ایران پایمال خواهد کرد؟ این آزادی ها چه ارتباطی به تقسیم آب و خاک ایران، و هر قوم و طایفه را یک ملت خواندن دارد؟

تکلیف امثال من چیست؟ ما نه در حزب مشروطه جا می گیرم و نه در احزاب چپ شما. امثال من که کم هم نیستند کجاست؟ ما از یکسو جمهوریخواه با برنامه های سیاسی و اقتصادی چپ هستیم و از سوی دیگر با تکه پاره کردن ملت ایران و اجرای طرح فدرالیسم در ایران مخالفیم. ما معتقدیم که با اجرای کامل منشور جهانی حقوق بشر در ایران هر گونه تبعیضی علیه شهروندان ایران غیر ممکن می شود.

با احترام فراوان

با احترام
٣۱۱۱۱ - تاریخ انتشار : ۱۰ مهر ۱٣٨۹