از : علی کشگر
عنوان : تفسیر به میل نکنید!
اقای ممبینی گرامی و دیگر دوستانی که نظر داده اید، لطفا تنها به قاضی نروید و از یک تیتر ساده تفسیر به میل نکنید و تعاریف دلخواه از آن بیرون نکشید. دوستان گرامی من در مقام دفاع از آقای سروش نیستم ولی ایشان بعنوان یک دین دار یکی از معدود کسانی بود که در سالهای خفقان بحث جدایی فهم دینی را از دین و نتایج حاصله از آن یعنی مرتد و ارتداد را در یک پرسش و پاسخ با آیت الله منتظری مطرح کردند که در فضای بسته آنزمان بسیار نوید بخش بود. انصاف داشته باشید!
٣۵۶۰۰ - تاریخ انتشار : ۷ اسفند ۱٣٨۹
|
از : شافعه وتری
عنوان : کافر کیست؟
آقای ممبینی ضمن تشکّر از مقاله ی مفیدتان، اینجانب به عنوان فردی که برای پاسخهای دینی فقط به قرآن ونه هیچ منبع اسلامی دیگر رجوع میکند، نکات زیر را قابل ذکر میدانم:
۱- کاملاً با شما موافقم که موکول کردن تکامل سیاسی به تکامل شرع ناممکن است. شرعی ساختن سیاست و سیاسی کردن شرع خسارتی جبران نا پذیرهم به دین زده است و هم به جامعه، در آینده نیز برای ساختن جامعه ای سالم و سرافراز ، قانون نمیتواند منتظر روشن شدن مفاهیم شرعی شود.
۲- در قرآن مبین کافران همان ستمگرانی هستند که برخدا دروغ بسته به مردم ظلم میکنند. همچنین شریک قرار دادن هر فرد مقدس شده ای برای خدا چه به عنوان ولی فقیه یا خلیفه یا سلطان، دروغ محض بوده شرک است و آیه زیر روشن میکند این کار کفر یعنی پوشاندن حقیقت است.
-چون خدا به یکتائی یاد می شد به او "کافر" می شدید و اگر براو شریک می گرفتند ایمان می آوردید پس اینک حکم شما با خدای متعال بزرگوار است. (سوره ۴۰ ایه ۱۲
-ودر جهان از آنها ئی که به خدا نسبت دروغ دادند ستمکارتر کیست؟ آنان بر خدا عرضه داشته شوند و گواهان محشر گویند اینان هستندکه بر خدا دروغ بستند. آگه باشید که لعن خدا بر ستمکاران عالم است( سوره ۱۱ ایه ۱۸)
اصل معصومیت در شیعه یا پسر خدا دانستن عیسی در مسیحیّت از جمله همان دروغهائیست که به خدا نسبت داده شده.
۳- طبق قرآن مبین نه اهل کتاب کافر هستند و نه مردمانی که برای آزادی و عدالت تلاش میکنند.
-همانا آنان که ایمان دارند و آنها که یهودی و مسیحی و صابئی هستند در صورتی که به خدا و روز قیامت ایمان داشته و اعمال نیک انجام دهند اجرشان نزد پرودگارشان محفوظ است نه بیمی بر آنان خواهد بود و نه اندوهگین شوند( سوره ۲ آیه ۶۲)
در مصادیق اجتماعی ناس و الله یکسان است. به عنوان مثال، قرض دادن به مردم را قرآن مبین، قرض دادن به خدا عنوان میکند "کیست که به خدا قرض نیکو دهد( سوره ۲ آیه ۲۴۵)" " خدا را قرض نیکو دهید( سوره ۵ ایه ۱۲) همچنین است( سوره ۵۷ ایه ۱۱، سوره ۵۷ ایه ۱۸ سوره ۶۴ ایه ۱۷ سوره ۷۳ آیه ۲۰). ناس که همان MASS به معنای توده ی مردم است به قدری اهمیت دارد که نه تنها مردان و زنانی که برای آزادی و عدالت جهاد میکنند کافر نیستند بلکه راست قامتانی هستند که ازسعی آنها کفّار به خشم می آیند:
"...این وصف حال آنها در تورات و انجیل است. که مثل حالشان به دانه ای ماند که چون نخست سر از خاک بر آرد شاخه هایی نازک و ضعیف باشد پس از آن قوّت یابد تا آنکه سطبر و قوی گردد وبر ساق خود راست و محکم بایستد که دهقانان از تماشای آن شگفت زده شوند وکافران از آنها خشمگین شوند ...( سوره ۴۸ ایه ۲۹)
٣۵۵٨۴ - تاریخ انتشار : ۶ اسفند ۱٣٨۹
|
از : ه سوادکوهی
عنوان : خوب و انسانی
با درود
خوب و انسانی با درک سروش خداپرست میتواناست سازگار باشد .. امیدوارم نوشته را بخواند و شهامت انتقاد از خود را داشته باشند . هر چند آدمهایی که اسیر ایدلوژی هستند پوسته سختی دارند تا بتوانند نرمی گفتار شما را در زمان کوتاه بفهمند ..
کار دروستی بود مثل بقیه کارهای شما ..
موفق باشید
٣۵۵٨٣ - تاریخ انتشار : ۶ اسفند ۱٣٨۹
|
از : داریوش مرادی
عنوان : تشکر از عنوان و مضمون نامه سرگشاده
امیر ممبینی عزیز ! از نامه های سرگشاده خاطره ی خوشی ندارم ، اما این نامه در این بین یک استثناء است ! دست مریزاد ! به جا و دقیق بود ! شاد باشی
٣۵۵٨۰ - تاریخ انتشار : ۶ اسفند ۱٣٨۹
|
از : فریدون احمدی
عنوان : تشکر
ممنون امیر عزیز، مطلب خوب و بجایی نوشتید.
٣۵۵۷۷ - تاریخ انتشار : ۶ اسفند ۱٣٨۹
|
از : منوچهر مقصودنیا
عنوان : ممنون از نوشتن این نامه سرگشاده
درود بر تو رفیق امیر عزیز، چند روزی بود که دنبال فرصت برای نوشتن متنی در رابطه با همین جمله آقای سروش، می گشتم. با خواندن نامه سرگشاده تو احساس می کنم که از بار این فشار و بیرونی کردن صدای اعتراضی که در من بوده است خلاص شده ام. چرا که تو نوشتی؛ آنچه را که لازم بود. شاد باشی.
٣۵۵۷۲ - تاریخ انتشار : ۶ اسفند ۱٣٨۹
|
از : امید
عنوان : فیلسوفی بدون حقوق بشر؟!
دست مریزاد بر شما آقای ممبینی بجا ودقیق بر خورد کردید به نظر من آقای سروش
با معیار اسلام وکافری اش هنوز فرسنگها با آزادیخواهی و دموکراسی فاصله دارد
با احترام امید
٣۵۵۷۱ - تاریخ انتشار : ۶ اسفند ۱٣٨۹
|