|
من از آیندگان آیم، شمایان را سروش ام من:
-
اسماعیل خویی
نظرات دیگران
اگر یکی از مطالبی که در این صفحه درج شده به نظر شما نوعی سوءاستفاده (تبلیغاتی یا هر نوع دیگر) از
سیستم نظردهی سایت می‌باشد یا آن را توهینی آشکار به یک فرد، گروه، سازمان یا ... می‌دانید
لطفا این مسئله را از طریق ایمیل
[email protected]
و با ذکر شماره‌ای که در زیر مطلب (قبل از تاریخ انتشار) درج شده
به ما اطلاع دهید. از همکاری شما متشکریم.
|
از : سروش عبدی
عنوان : با درود به آقای پارسا
آقای پارسا، با احترام بسیار ، من در این مصرع ناهنجاری یا شکست وزن نمی بینم و چهار مفاعیلن ( بحر هزج مسدس سالم) با صلایت و استحکام در آن رعایت شده. به نظر من در مورد این غزل استاد، گفتنی این است ایشان اگرچه نام حافظ را در غزل می آورند و اشاره ای هم به بیتی از حافظ دارند: (گفت برخود گیر آسان کارها کز روی طبع/ سخت می گیرد جهان بر مردمان سخت کوش)؛ اما حال و هوایِ شعری دیوان را در این غزل ترسیم می کنند:
خموش ام ، خامشی م ، امّا ،خروشی سهمگین زاید:
که دیگِ تشفشان ام : حالیا ، در خویش جوشم من.
مساله تنها آوردن تلخص مولوی (خمش، خامش؛، خاموش) در مصرع نیست فضا، فضای دیوان کبیر است که در تمامیت غزل نمایش داده می شود. پیروز باشید
۴۱۶۹۹ - تاریخ انتشار : ۶ آذر ۱٣۹۰
|
|
از : هادی شفیعی
عنوان : وزن شعر
دوست عزیز آقای پارسا
وزن شعر تکرار چهار نواخت مفاعیلن است که مصراع مورد نظر شما کاملا داخل وزن است
ارادت
۴۱۶۹۶ - تاریخ انتشار : ۶ آذر ۱٣۹۰
|
|
از : بهمن پارسا
عنوان : ملول ام می کند افسانه ی اندوهناکِ دین
مصراع فوق ظاهرا از وزن و آهنگ حاکم بر این غزل بیرون است.مهر شما مسری باد.
۴۱۶۷٨ - تاریخ انتشار : ۵ آذر ۱٣۹۰
|
|
از : اسد مذنبی
عنوان : با آرزوی سلامتی برای برای شاعر بزرگ میهن اسماعیل خویی
با آرزوی سلامتی برای شما و امتداد غزل فارسی
۴۱۶۷٣ - تاریخ انتشار : ۵ آذر ۱٣۹۰
|
|
|
چاپ کن
نظرات (۴)
نظر شما
اصل مطلب
|
