عنوان : پاسخ به کامنت ها
رقیق نامی عزیز من با این گزاره شما کاملن هم عقیده ام که ؛ " در تعریف " طبقه " با یک مولفه ی "اساسی" طرف هستیم که ناظر به "مناسبات تولید " است و نه عالم و آدم. اما نمی فهمم این گزاره درست چگونه شما را با این نتیجه گیری رهنمون می شود که پس ؛ "با این مولفه ی "اساسی" کثرت و تلون موضوعیت ندارد و نگاه یکسان و خالی از چندگانگی و تناقض و تخالف ، ضرورت حریم و هویت" حزب کارگری است. من به ساده گی فکر می کنم که یک حزب کارگری به علت جهت گیری معین طبقاتیش باید در بیان اساسی ترین مولفه های مربوط به نقد روابط سرمایه داری و پایه ای ترین خواست های معطوف به ایجاد نظام سوسیالیستی از صراحت و روشنی کافی برخوردار باشد و بویژه در رابطه با این اصول و مولفه ها از چند گانگی و تناقض نظری بری و پیراسته باشد. اما من اولن باور ندارم که رسالت حزب کارگری در حوزه نظری باید از اعلام موضع در رابطه با بود و نبود خدا آغاز و تا تصریح به بورژوایی یا پرولتری بودن این یا آن سبک هنری امتداد یابد. و ثانین و مهمتر آنکه فکر می کنم هویت حزب کارگری و مرزبندی های ایدئولوژیک و دوست و دشمنانه آن نباید جز اساسی ترین مولفه های مربوط به نقد و نفی سرمایه داری و پایه ای ترین خواست های معطوف به ایجاد نظام سوسیالیستی را در برگیرد.

من طبیعتن با نظر رفیق کیا در رابظه با تاثیر اینترنت - و اساسن تاثیر جدی انقلاب تکنولوژیک در حوزه ارتباطات - در ساخت سازمان حزبی توافق دارم.
۵٨۱۴۷ - تاریخ انتشار : ۵ آبان ۱٣۹۲       

عنوان : چقدر اختلاف نظر داریم ما !
این گزاره که :" ...طبقه ای به بزرگی، کثرت و تلون طبقه کارگر حریم و هویت خود را در یکرنگی و درک و نگاه یکسان و خالی از چندگانه گی و تناقض و تخالف به عالم و آدم نمی یابد و هیبت و استواری خویش را در پروراندن هر چه بیشتر انبوهی از شاخ و برگ های ایدئولوژیک نمی جوید.." یک اشکال بزرگ مبنایی دارد :
در تعریف " طبقه " با یک مولفه ی "اساسی" طرف هستیم که ناظر به "مناسبات تولید " است و نه عالم و آدم ! با این مولفه ی "اساسی" کثرت و تلون موضوعیت ندارد و نگاه یکسان و خالی از چندگانگی و تناقض و تخالف ، ضرورت حریم و هویت آن است !
چقدر اختلاف نظر داریم ما !
۵٨۰٣۷ - تاریخ انتشار : ۲ آبان ۱٣۹۲       

عنوان : موضوع مورد بحث جنبهایی جدید دارد!
در دوران اینترنت حتی فرم و شکل احزاب دگرگونی مییابند.

مثلا: اکنون یک حزب یا سازمان میتواند بدون واسطه‌ها بین مرکزیت و بدنه عمل کند و میبینیم که در گیری حکومت‌های دیکتاتوری با احزاب یا سازمانهایی که در اینترنت فعال هستند مشکل تر شده است .جنبش سبز در ایران ،بهار عربی‌ در منطقه ما نمونه این گفتار است در اروپا و آمریکا هم احزابی این چنین مثل "پیراتن" در آلمان اینچنین بوجود آمده و موفقیتهایی هم داشته اند.
۵٨۰۱۴ - تاریخ انتشار : ۱ آبان ۱٣۹۲