از : البرز
عنوان : ستارگان در روز ناپیدایند
سخنی در وصف خورشیدِ گرما بخش یک روز خوش بهاری، که مادر دست انداخته بر شانه همسر، همراه با کودک خود در باغی مملو از شادی، همراه دیگر مادران، همسران و کودکان شاغلند به شادی، شادیهای بی هراس، شادیهای واقعی.
نام این باغ دیگر پارک نیست، باغ تحرک است و شادی. در خنده های شادمانانه مردم این باغ، نشانی از هراس و اندوه نیست. در این، و بر این باغ زندگی حاکم است و شادی.
بازگشت واژه ای دو پهلو،
پهلویی مملو از عشق،
و پهلوی دگر، مملو از تبعیض.
بازگشتن به عشق،
بازگشتن به آنچه گذشت نیست.
بازگشتن به عشق،
آغازی پس از گسست اجباری است.
بازگشت در شب مناسب نی،
چه آن ستارگان، ستارگان ما نی.
ستارگان در روز ناپیدایند،
در درخشش خورشید کم پیدایند.
خورشید محل تجمع، محل صدا،
محل آمیختن، محل ترکیب
محل طلوع، محل ناپیدایی زاویه های کور
البرز
۶۶۵۷٨ - تاریخ انتشار : ۱٣ بهمن ۱٣۹٣
|
